POCZEKALNIA

Robin Son

Pan Dora

szkatułki trumienki drewniane skrzyneczki
schowane wewnątrz odłamki przeszłości
w tej kilka mlecznych zębów pamiątek
po naciśniętej klamce i zerwanej nitce
obok tandetna biżuteria babci arsenał
rekwizytów w przebierankach wnuczek

na najwyższej półce pudełko bez klucza
zamknięty od zawsze spadek po ciotce
przywiózł je z Dachau do Nowego Jorku
jej brat żołnierz amerykańskiej piechoty
powiedział że widział rzeczy nieludzkie
które muszą pozostać za szlabanem warg

na dzień przed powrotem na linię frontu
pewien Włoch pomógł mu w ulicznej bójce
zabrać tajemnicę hurtem na drugi świat
pudełko podróżuje ze mną na tym świecie
gdzie nic co ludzkie nie jest nam obce
gdzie to co obce kładziemy pod klucz

Maria

Widzę, jak przepracowałeś tekst. To poruszający wiersz. Już przy poprzedniej wersji pisałam, jak bardzo do mnie trafia. Na nasze biografie składają się takie różne szkatułki, a w nich fragmenty losów zamknięte w drobiazgach. Tak jest u Ciebie - budzące ciepły uśmiech wzruszenia "klamka i zerwana nitka" i wstrząsająca tajemnica spadku po ciotce. Sentymentalne wspomnienie dzieciństwa i rzeczy nieludzkie "które muszą pozostać za szlabanem warg". Za tę frazę - chapeau baux!

Małgorzata K-N

Dużo emocji w tym wierszu, słów niedopowiedzianych, słó które wiele znaczą, które są wspomnieniami naszymi, chociaż nie zawsze chcianymi. Wspomnienia, które nas tworzą, nawet jeśli są trudne i ciężko do nich powracać...

Małgorzata K-N

Dużo emocji w tym wierszu, słów niedopowiedzianych, słów które wiele znaczą, które są wspomnieniami naszymi, chociaż nie zawsze chcianymi. Wspomnienia, te budzące uśmiech i te, o których nie chcielibyśmy pamiętać w jakiś sposób zrastają się z nami, tworzą nas, mieszkają w zakamarkach naszej duszy nawet jeśli są trudne i ciężko do nich powracać...