POCZEKALNIA

Robin Son

Recenzja

Przeglądając teczkę z wycinkami prasowymi,
jeszcze raz czytam pożółkłą recenzję
dwutomowej edycji wspomnień Leonida Breżniewa.
Recenzent spekuluje, że gdyby komuś przyszło do głowy
czytać to dzieło na głos na otwartym powietrzu,
ptaki zasnęłyby w locie i runęły na ziemię.

Historycy ustalili tymczasem setki powodów,
dla których imperium sierpa i młota
musiało upaść w taki a nie inny sposób.

* * *

Nuda jest jak śnieg na płaskim dachu
wiejskiej hurtowni nawozów sztucznych.
Kiedy już wszyscy wypatrują ocieplenia,
mokra zbita masa kruszy wierzeje,
łamie dachówki, wystawia fosfaty
na pastwę odwilży i wiosennych deszczy.

Eksperci są pewni, że zwiększoną wydajność
okolicznych pól należy przypisać przypadkowi
intensywniejszego nasycenia gleby nawozem.

* * *

Nikt nie chce rozmawiać poważnie o nudzie.

Maria

Doznawaliśmy tej nudy. Być może to ona czymś potem zaowocowała. Bywa, że niektórym znów marzy się... nuda.

Wanda Szczypiorska

W tym wierszu jest wszystko, co lubię. Dobrze że u nas nie zniknie, że będzie można do niego wracać.

Małgorzata K-N

Utwór stylizowany na naukową relację, pokazujący absurdy życia. Ciekawy pomysł, gratuluję!

Henryk Musa

Nuda. jest i nie jest. gdy zobaczymy wiersz, jesteśmy na spotkaniu - znika. Nuda na chwilę jest potrzebna, by potem szybko znikła. Henryk