POCZEKALNIA

Wanda Szczypiorska · Wysłany: Sob 14:49, 27 Mar 2010 Temat postu: Rozpad

Rozpad

Tego dnia kiedy urodził się syn uświadomiłam sobie nieuchronność śmierci. Dawniej
był tylko strach, teraz była pewność
Przede mną nocne czuwanie i pilnowanie, żeby wydoroślał, ale w jakimś sensie moja rola wydawała się już skończona.
Poczułam, że zaczyna się rozpad. Początkowo nikt się nie domyślał; przez jakiś czas usiłowałam stwarzać pozory; szminka, buty na szpilce, modny płaszcz, jednak oszustwo z wolna wychodziło na jaw.
Zaczęło puszczać tu i tam. Pęknięcia na skórze, bruzdy, braki w uzębieniu.
Zgarniam teraz wokoło siebie okruchy mojego ciała, skrzętnie je ukrywam, żeby nikt
nie odkrył, żeby się nie domyślił,
jak szybko mnie ubywa.

Robin Son · Wysłany: Sob 16:30, 27 Mar 2010 Temat postu:

Smutne, ale jakze prawdziwe. Dawac cos swiatu tylko po to zeby nas samych ubywalo. Sa pewnie inne, bardziej optymistyczne podejscia do zagadnienia i pewnie tez mozna z nich zrobic dobry tekst, no bo ten jest dobry, nawet jesli glowa i serce dopraszaja sie o wiecej nadziei.

Maria · Wysłany: Sob 17:04, 27 Mar 2010 Temat postu:

Poruszający tekst. Świadomość przemijania - ciężki kamień.
Jest w tym tekście (wierszu?) z jednej strony filozoficzna akceptacja dla nieuchronności, z drugiej zastanawiająca potrzeba ukrycia zmian, by nikt nie wiedział. Ten aspekt wydaje mi się interesujący, to klucz do zrozumienia bohaterki.

Wanda Szczypiorska · Wysłany: Sob 17:10, 27 Mar 2010 Temat postu:

Dziekuje Mario i panie Januszu. To miło, że ktoś czuwa. To znaczy. że nasze forum sie sprawdza.

Małgorzata K-N

Bycie rodzicem zmienia w naszym życiu wszystko i nie chodzi tylko o nowe obowiązki, od których nie sposób uciec, nawet jeśli wydają się zbyt trudne. Pojawia się odpowiedzialność, której mogliśmy wcześniej nie doświadczyć. Pojawia się strach, czy podołamy trudom wychowania. Pojawia się świadomość bycia jednym z kolejnych ogniw ludzkości, pierwsze głębsze zastanowienie nad zagadką życia i śmierci.

Pani Wanda zastosowała jednak w tej krótkiej formie (do tej pory sądziłam, że Pani Wanda posługuje się dłuższymi tekstami) dość niezwykłe zabiegi, by uświadomić czytelnikowi inne spojrzenie bohaterki opowiadania. Krótka forma wypowiedzi nie przeszkodziła Autorce w osiągnięciu doskonałości przekazu. Udało się zwrócić uwagę na rzeczy istotne, na swoistą filozofię życia bohaterki miniatury.

Mam przy tym wrażenie, że wszystko napisane jest z pewnego dystansu i z przymrużeniem oka...

beata

Przejmujący paradoks narodzin i przemijania. Bardzo dotyczy to kobiet, ich skrywanych przeżyć.

Henryk Musa

Świadomośc przemijania. Lecz mimo wszystko ludzkość jest nieśmiertelna. Henryk