POCZEKALNIA

Kasia Nowak

Zatem nie ma w nas
zakamarków niezbadanych
w białych laboratoriach,
w mroku konfesjonałów,
w ciszy myśli własnych?!

Więc nie ma już
ducha z materii,
ani materii w duchu,
po które wędrowalibyśmy
bezdrożami naszych
nieodgadnionych umysłów?!

Odchodzi czas w niepamięć
i pamięć nie w czas –
po nas, z nami, bez nas,
w niebyt bytu, w proch.

Maria

Egzystencjalny problem, myśl o przemijaniu dopada nas czasem i z żalem uświadamiamy sobie jego nieuchronnośc. Najbardziej podoba mi się ostatnia, puentująca wiersz, zwrotka. Jest w tym tekście łagodne zdystansowanie i pogodzenie się, ale także cień melancholii.

Henryk Musa

Jak to nie ma w nas zakamarków niezbadanych?. Częśc chowamy, o części nie mówimy, by potem okazać coś nowego, czymś blysnąć. Henryk