POCZEKALNIA

Maria

Ostatnie dni roku przeżyłam w zbuntowanym nastroju, bo nie lubię, że znów... Nieważne, co znów. W każdym razie powstał wierszyk, a nawet dwa. Ale rzucam tu jeden, bo subtelne dusze poetek z tego forum drugiego by może nie zniosły.

Zima 2010

brudne zwały śniegu i mokra breja
więcej samochodów niż ludzi
jak przejść po wąskiej na stopę
oblodzonej ścieżce
na drugą stronę czasu

zaraz stracę równowagę
i nawet przewrócić się nie ma gdzie

były jakieś inne
pory roku?
nie pamiętam

tej zimy
jestem stara

27 grudnia 2010

Małgorzata K-N

Od czasu do czasu mamy swoje zwątpienia i negatywnie wychodzą nam wszelkie podsumowania. Nie pamiętamy wówczas lepszych dni, a wszystko jest szare...

Przejmujące jest Twoje wyznanie: "tej zimy
jestem stara".

Mario, życzę Ci, abyś była młodsza w kolejne.. Smile

))

Maria

Też bym sobie tego życzyła Smile

Ale mam nadzieję, że tekst jest bardziej uniwersalny i nie jest obrazem wyłącznie zmagań autorki z czasem i zimą, lecz wyraża niejednostkową refleksję. Jeśli tak nie jest, to jest to po prostu zły wiersz.

Małgorzata K-N

Mario,
na pewno nie jest zły. Napisałam tu o najprostszym skojarzeniu. Oczywiście, że interpretacji jest dużo więcej i dużo szerszych. Ponoć "ilu czytelników, tyle interpretacji". A ja sądzę, że trzeba to jeszcze pomnożyć przez możliwości czytających...

Zastanawiam się, czy dopisywanie teraz czegokolwiek ma sens? Może niech się wykażą inni?

Maria

Piszę najczęściej w pierwszej osobie, ale sformułowaną refleksję wywodzę nie tylko z własnych doświadczeń i na ogół nie odnoszę jej bezpośrednio do siebie. Tej zimy pokonywanie odległości dla wielu starszych lub niepełnosprawnych osób to szkoła przetrwania, podobnie jest chyba z uczuciem osaczenia, przez jadące lub stojące wszędzie samochody, i buntu przeciwko tym wszystkim ograniczeniom. Ale może tylko tak mi się wydaje? Gdyby to miało mieć sens wyłącznie osobisty, powinnam tekst przenieść do pamiętnika. Muszę się nad tym zastanowić.
Jednak wiersz niejako sprawdził się już na Trumlu, więc i stąd go nie wykasuję. Na razie Smile

Kasia Nowak

Mario, Twój wiersz jest uniwersalny. Wyraża taki stan duszy, który bardzo zniekształca nasze widzenie świata. Wszystko jest wtedy brzydkie i brudne, i obce, a my czujemy się tak staro... Czasem też tak mam niestety! Czy kiedyś była wiosna? - nie pamiętam...
Ale smutki precz! Dnia zaczyna już chyba przybywać i może coś dobrego się przydarzy? Rolling Eyes

Małgorzata K-N

Wiersz może mieć przesłanki historyczne, polityczne, społeczne...

Henryk Musa

koniec zimy to brudne zwały śniegu i mokra breja. A początek zimy? Biały, puszysty śnieg, nie rozjeżdzony kołami, nie rozdrobniony nogami. Zmagania Autorki z czasem i zimą - dają piękno poezji. Henryk