POCZEKALNIA

Henryk Musa

Okno
siedzę przy oknie
znów pada deszcz
myślę o wiośnie
łące pełnej kwiatów
nieznanych drogach
zakurzonym świecie
siedzę przy oknie
ciągle pada deszcz
myślę o wyprawie
na Mazury
o zimnej studni w Żegotach
kolorowym telewizorze z Ełku
pospiesznym powrocie
siedzę przy oknie
jeszcze pada deszcz
myślę o wyspie na Mazurach
rodzinnym obozie
gęstej brodzie
pomoście z żerdzi
ataku os
i spiesznym powrocie
siedzę przy oknie
już przestał padać deszcz
widzę dziewczynę
w czerwonych kaloszach
strąca krople deszczu
z krzaka bzu
spadające
na kasztanowe włosy
wyjdę na spacer do parku
pełnym radosnych wróbli
ławek brylantowych od kropli deszczu
kałuż błyszczących niczym rtęć

Henryk Musa

# # #

deszcz majowy
spadł na park
zmył kurz
zmoczył ptakom skrzydła

perli się srebrzyście
na liściach i gałęziach
lśni na ławkach
wróble skaczą jak na pięciolinii
gdzieniegdzie
pająk zagniewany
rozsnuwa na nowo swe sieci
by łowić swe przysmaki
nie siedź ciągle przy oknie
za oknem znów pada deszcz
pomyśl o nowej wiośnie
pomyśl o wyprawie na Mazury
pomyśl o rajdzie też
pomyśl o …………………..
zakurzone drogi
zakurzony świat
wspomnienia żywe

Henryk Musa

Śpiew wiatru
wiatr śpiewa o młodości
życie pędzi jak potok
wierna ma dziewczyna
wierna harcerska piosenka
wierne me wspomnienia
nasz los
nasza prawda
śpiew ptasi
takie proste są
nasze losy ?
piękny szlak życia
przygód, wrażeń, nauki
szukał każdy z nas
za nami
lotnym warkoczem
płynie miłości śpiew
Miłość – kolor wiosny
ozdoba naszych lat
choć życie płynie jak rzeka
rozkwita dziewczyna jak kwiat
powracają wspomnienia
jak ptaki na wiosnę

Henryk Musa

Dym z ogniska
Tym , co na harcerskim szlaku

pachnąca dymem kasza
ostatni papieros
zapalony od ogniska

przy ognisku otwarty
jak piwnica plecak
mieści zadziwiające rzeczy

i dwie łyżki
czerpiące przyjaźń
z dna rzeczywistości
dla gościa w drodze

już wieczór
ognisko dogasa

dym z papierosa
rysuje na niebie
esy – floresy

za chwilę gwiazdy
wysypią się na niebo

dymy przestają
się wałęsać

panuje cisza

otwieramy drzwi
królestwa cieni

Henryk Musa

i DO USŁYSZENIA PO POWROCIE Z kONARZYN. HENRYK

Kasia Nowak

Rozdeszczyło się za sprawą Henryka, rozperliło... Nawet deszcz jest piękny kiedy go ktoś lubi i czeka na niego Smile

* * *

Falami, strugami,
rzęsiście – potoki dżdżu
szelestliwie staczają
fiolet popołudnia.

Sińcem obramowane
niebo coraz niżej,
coraz bliżej przywiera
do nagiej ziemi, jak
mokra szata do ciała
starożytnego posągu.

Henryk Musa

Nie za moją sprawą się rozdeszczyło, ale zapłakanego czerwca i tej pogody gdy niebo coraz niżej przywiera do ziemi jak mokra szata.

Henryk Musa

Czyżbyście popłynęłly z dymem ognisk świętojańskich i do tej pory snuje się po niebie?

Henryk Musa

Ano, snują się po niebie jak dobre wróżki aż do zachodu słońca...............

Henryk Musa

po burzy, po burzy zielenieje świat . Po ulewach burzowych- na złotych piaskach rozkwita soczysta zielenią, kwiatki jaśniej wychodzą, a moich Kwiatków nie widać.....

Kasia Nowak

Świat zielenieje, ale nawet po burzy nie łatwo oddychać - takie tropiki nam się zrobiły... Cool

Henryk Musa

Mój przyjaciel wiatr - przyfrunął z Kasią na Forum. Czyli dobry jest mój przyjaciel - wiatr - robi również dobre uczynki. Bowiem widzę już pierwsze kwiatki na Forum.

Henryk Musa

Tylko mój przyjaciel wiatr nie może przywiać pozostałe " kwiatki" na Forum, ale to tylko kwestia czasu , gdy to się stanie.

Henryk Musa

A swoją drogą - ciepełka nigdy za dużo

Anna Kulesz

mówisz
wiek dwudziesty,
mówisz
młodość, miłość, wiara
to lek na stress
to recepta na poznanie Boga
chcesz mi przywrócić
wiarę w człowieka
w czasach odnowy słowa
wiarę w Boga
tak mocno zachwianą
nie wierzę lekarzom
głoszącym postęp medycyny
nie wierzę w ekranowe życie
nie wierzę ...........

wierzę w Boga

wolę w samotności
wsłuchiwać się
w niezmienny refren przyrody
wędrować własną ścieżką
jak kot
do znanego końca
nie wiedząc, kiedy dojdę
gdyż to wie tylko Bóg
nie potrzebni mi lekarze
nie potrzebni mi .......
potrzebny mi spokój natury

potrzebny mi Bóg

Ten wiersz Henryka rozpoczął mój dzień. Też potrzebuję spokoju Natury, bo niemilknący od świtu do późnej nocy hałas przejeżdżających samochodów tuż za ogrodzeniem mojego domu, doprowadza często do szału. Tak miło jest o 4.00 rano, kiedy wsłuchuję się w śpiewanie ptaków za oknem. Ale ta chwila trwa tylko do 4.30, bo ruch nasila się z minuty na minutę. Takie otoczenie nie sprzyja pracy twórczej, ale obiecaną grafikę wyślę Ci Henryku niebawem.

Podlasie, gdzie dane mi było spędzić kilka dni , wyciszyło mnie i nastroiło do tworzenia. Tam, wydaje się, że prawie nie ma ludzi. Bujna , soczysta przyroda tuli do siebie i niemalże wchłania. Zwierzęta na wyciągnięcie ręki i cisza, tak upragniona przeze mnie , aż w uszach dzwoni. W tej zieleni uwagę przyciągają złociste, brunatne, albo niebieskie kopuły cerkwi, symbolizujące anielski i boży świat. Tam jeszcze daleko do XXI wieku i oby jak najdłużej. Ludzie biedni , bez pracy, ale Natura nie daje im głodować. Tam żyje się inaczej. Lasy pełne grzybów i leśnych owoców. Tam i wędlina, nawet robiona w zakładach, ma jeszcze smak mięsa, bo kupowana w Polsce centralnej nie pozwala już rozróżnić gatunków, a nadmiar soli zabija zapach i smak odrobiny mięsa jakie się tam przez przypadek pojawi. To jest „sztuka, osiągnięcie” cywilizacji!!!! Zrobić mięso , bez mięsa. Trocinowaty chleb na ulepszaczach, który pleśnieje, albo rozsypuje się na drugi dzień. Czy pan piekarz jada tez ten wypiek, czy stosuje inną recepturę na użytek rodziny?????

Oj, Henryku, na takim jedzeniu , chyba nie można pisać tak jak ująłeś to w swoim wierszu, że „…nie potrzebni mi lekarze…”. Potrzebni, bo człowiek choruje po tym co jada. Choć może i nie potrzebni, bo chemia na chemię…..

Aż chce się zaśpiewać:

Dziwny jest ten świat,
gdzie jeszcze wciąż
mieści się wiele zła.
I dziwne jest to,
że od tylu lat
człowiekiem gardzi człowiek.

Dziwny ten świat,
świat ludzkich spraw,
czasem aż wstyd przyznać się.

Bo jak inaczej nazwać sprzedawane nam podróby jedzenia jak nie pogardą dla drugiego człowieka????